Άλκηστη Πρέπη / αρχιτέκτονας πολεοδόμος
Στο LFH έφτασα το 1997, στην Πρώτη Γυμνασίου του ελληνικού τμήματος και αποφοίτησα το 2003. Την ίδια χρονιά έφυγα για σπουδές αρχιτεκτονικής στο Παρίσι, στην ENSA Paris-La-Villette, ως το 2009. Στη Σχολή μου κατάλαβα πως η αρχιτεκτονική είναι ένα πεδίο που καλύπτει ένα εξαιρετικά ευρύ φάσμα αντικειμένων, και όχι μόνο αυτό που συνήθως, απλοποιώντας την, πιστεύουμε πως είναι: να σχεδιάζουμε κτίρια. Έτσι, ξεκινώντας από την αρχιτεκτονική, πολλοί είναι αυτοί που τελικά ασχολούνται με το θέατρο, τη μουσική, τη φιλοσοφία, την πολιτική θεωρία, ή —όπως εγώ— την πολεοδομία και την κοινωνιολογία της πόλης.
Έτσι, εστιάζοντας στο πώς ο χώρος της πόλης αποτυπώνει τις κοινωνικές σχέσεις, τις δομές εξουσίας, αλλά και την ιδέα της συλλογικότητας, των κοινών και της αλληλεγγύης, συνέχισα τις σπουδές μου, στην Ελλάδα πλέον, στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τομέα Πολεοδομίας-Χωροταξίας της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ (2013-16). Στην ίδια Σχολή σήμερα ολοκληρώνω τη διδακτορική μου διατριβή, όπου ασχολούμαι κριτικά με τα ζητήματα διαχείρισης κινδύνου και πώς αυτά μετατρέπονται σε πολιτικές για τις πόλεις.
Από το σχολείο μας κρατώ σίγουρα ακόμη πολύτιμες φιλίες που με συντροφεύουν όλα αυτά τα χρόνια, όπως εξάλλου και οι περισσότεροι απόφοιτοι του LFH. Αυτό που ωστόσο έκανε την εμπειρία μου στο σχολείο μας ξεχωριστή ήταν η συνύπαρξη του ελληνικού με τον εξαιρετικά πολυπολιτισμικό γαλλικό τομέα. Αυτό είναι που μου έμαθε πως η δική μου γλώσσα, οι δικές μου πολιτισμικές αναφορές και η δική μου νοοτροπία δεν ήταν οι μόνες, αλλά πως ο κόσμος, οι άνθρωποι και οι ιδέες τους είναι εξαιρετικά πλούσιες και πολυδιάστατες. Και αυτό ήταν το σημαντικότερο εργαλείο τόσο για το πώς προσεγγίζω τα θέματα τα οποία μελετώ στο κομμάτι της έρευνάς μου, όσο —και κυρίως— για τον τρόπο με τον οποίο κατανοώ τον κόσμο γύρω μου.